- Главная
- Новости
- Флотоводцы-земляки
- Книга ПАМЯТИ
- Кают – компания
- Путешествие во времени
- Форум
- "Березина" - ККС
- "Бобруйск" - речной монитор
- "Брест" - МПК
- "Брест" - ПСКР
- "Брестский комсомолец" - ГБРК Р-6
- "Буг" - ПСКР
- "Буг" - плавбаза
- "Витебск" - речной монитор
- "Гродно" - АПЛ Б-138
- "МИНСК" - БДК
- "МИНСК" -ТАКР
- "Минск" - ЛЭМ
- "Минск" - ПСКР
- "Минский комсомолец" - АПРК К-206
- "Неман" - ПСКР
- 2004.04.03 Российский флот вооружился белорусским трактором
- 2005.03.18 Создавший образ Александра Маринеско
- 2005.11.01 Десять лет «автономки»
- 2013.07.21 Крепить сотрудничество между братскими народами
- 2016.07.05 Как днепровские моряки Берлин брали
- 2016.12.17 На просторах Мирового океана: белорусские города в названиях морских судов
- 2017.01.17 ПОСЛЕДНИЙ МАТРОС С “АВРОРЫ”
- 2017.02.10 ЗАЧИСЛЕН НА КРЕЙСЕР «ВАРЯГ»
- 2018.09.25 Морской спецназ Первой мировой: сделано в Белоруссии
- Боцманская дудка
- Выйдут ли США из НАТО?
- Высказывания контр-адмирала, командира дивизии атомных подводных лодок Северного флота.
- Газета "Красный Днепровец" 1944 года
- Днепровская флотилия от Волги до Шпрее
- Знак "За дальний поход"
- Крейсер "АВРОРА"
- МАТРОССКИЙ ВОРОТНИК ( гюйс )
- МОРСКАЯ ДУША
- Моряки-белорусы в русско-японской войне
- ПЕРВЫЙ В МИРЕ
- ПОДВОДНИКИ - БЕЛОРУСЫ ПЕРЕПИСЫВАЮТСЯ С ЗЕМЛЯКАМИ
- Порядок отбития склянок на корабле
- Праздники ВМФ
- БОЦМАН
- БЧ1_БСВМ Брестской обл.
- БЧ2_БСВМ Витебской обл.
- БЧ3_БСВМ Гомельской обл.
- БЧ4_БСВМ Гродненской обл.
- 2012.02.12 Гродненский городской союз ОО «Белорусский союз военных моряков» отмечает юбилей
- 2013.07.29 7 лет посвятила Военно-Морскому Флоту Л. С. Свистун
- 2014.09.14 Лучший подарок - награда «За заслуги»
- 2014.10.30 В сухопутной Лиде появился морской музей
- 2014.11.12 В Лиде создан и работает морской музей
- 2015 08 28 Подарки детям от моряков Сморгони.
- 2017.01.17 Военно-морской флот отмечает 320 лет со дня основания
- 2017.02.17 История рождения морского музея – «Моряки Лидчины».
- 2017.02.19 Савелій Іосіфавіч Пачабут вось ужо 36 гадоў прывівае рабятам любоў да спорту і вучыць іх перамагаць
- 2017.07.16 Скиталец морей и океанов
- 2017.10.05 Экскурсия возле стенда о Версоцком Е. И.
- 2017.10.06 Военный моряк из Гольшан
- 2017.10.21 «Офицеры нас постоянно путали». Братья-близнецы из Лидского района рассказали о своей службе на Балтике
- 2017.10.26 Белорусские моряки в российской форме: Как наградили жителя Гродно, который служил на «Новороссийске»
- 2017.10.26 Военные моряки торжественным маршем прошли по центральным улицам и площадям г. Гродно
- 2017.10.31 Белорусский писатель Алексей Ловкачев пообщался с лидскими школьниками и их педагогами
- 2017.11.16 ЛЕСОВОД НА ПОДВОДНОЙ ЛОДКЕ
- 2017.11.16 Моряки из Лиды сегодня отмечают День военно-морского флота
- 2018 11 25 320-ЛЕТИЕ ВОЕННО-МОРСКОГО ФЛОТА ОТМЕТИЛИ В СМОРГОНИ
- 2018.01.11 Скиталец морей и океанов
- 2018.02.25 Музей военно-морской славы «Синяя вечность» открылся Гродненской гимназии
- 2018.03.29 Александр Реут. Работа у него такая — штрафовать
- 2018.04.25 Секрет долголетия – любимая работа
- 2018.04.27 Торжество по поводу Дня защитников Отечества и 100-летия Вооруженных Сил Республики Беларусь прошло в Сморгони
- 2018.07.10 Ошмянские моряки празднуют День военно-морского флота
- 2018.07.12 В гости к лидским морякам приехали скульптор Валерий Приходько и писатель Алексей Ловкачев
- 2018.08.12 Адмирал родом из Гродно. В честь кого названы улицы города
- 2018.09.05 В Сморгони отметили 25-летие создания Белорусского союза военных моряков
- 2018.10.18 Представители Музея истории подводных сил России с дружественным визитом посетили Лиду
- 2019.02.05 Чем заслужил зельвенец Иван Станкевич рукопожатие Леонида Брежнева?
- 2019.08.12 Дапамога да школы
- 2019.08.12 Музей стаў на якар
- 2020.02.23 Мой статус - странствующий офицер
- 2020.02.26 Покорил нулевой меридиан, экватор и воды трёх океанов. Зельвенец Василий Русак рассказал о службе на ВМФ СССР
- 2020.03.09 Евгений Добрышев. «Капитан, с которым и в огонь, и в воду…»
- 2020.04.08 В сморгонском дендропарке в честь 75-летия Победы высадили 75 саженцев ивы
- 2020.05.17 Михаил Свистун: «Следуйте за своей мечтой!»
- 2020.08.27 ШКОЛА АКТИВНОГО ГРАЖДАНИНА
- 2020.10.27 На падводнай лодцы ў Маскве прэзентавалі кнігі нашага земляка
- 2022.07.31 Корабли и дальние походы…
- БЧ5_БСВМ Минской обл.
- БЧ6_БСВМ Могилёвской обл.
- БЧ7_ БСВМ г.Минска
- ДМБовский альбом.
- Морская АВИАЦИЯ
- Морская ПЕХОТА
- Наши таланты
- ПОИСК сослуживца
- РУНДУК
- Контакты
Савелій Іосіфавіч Пачабут вось ужо 36 гадоў прывівае рабятам любоў да спорту і вучыць іх перамагаць
19.02.2017
Мажэйкаўскіх спартсменаў добра ведаюць не толькі ў нашым раёне, але і па ўсёй рэспубліцы: яны не раз станавіліся прызёрамі спаборніцтваў рознага ўзроўню па лёгкай атлетыцы, міні-футболе, баскетболе, настольным тэнісе, стральбе, лыжных гонках. За ўсімі гэтымі высокімі спартыўнымі дасягненнямі стаіць самаадданая праца трэнера Савелія Іосіфавіча Пачабута, які вось ужо 36 гадоў прывівае рабятам любоў да спорту і вучыць іх перамагаць.
– Яшчэ ў пачатковых класах я цвёрда вырашыў, што хачу звязаць сваё жыццё са спортам, – зазначае Савелій Іосіфавіч. – У гэтым не апошнюю ролю адыграў мой старэйшы брат: ён актыўна займаўся лёгкай атлетыкай і прымаў удзел у розных спаборніцтвах. Менавіта на яго і раўняўся! У школе маім фізічным выхаваннем займаліся такія прафесіянальныя педагогі, як Аляксандр Пятровіч Васько, Алег Уладзіміравіч Гузень, Іван Канстанцінавіч Зенчык і Уладзімір Іванавіч Біндзей.
Вёска Турэйск, дзе ў той час жыла сям’я Пачабут, была даволі вялікай і шматлюднай. Кожнай раніцай сельская дзятва “ланцужкамі” выстройвалася ўздоўж дарогі і крочыла ў Сарокінскую васьмігадовую школу на вучобу.
– Як толькі сыходзіў снег, мы з сябрамі збіраліся разам і штодзень гулялі ў лапту, “Чыжыка” і “Два капітаны”, – успамінае наш суразмоўца. – З надыходам цяпла пачынаўся футбольны сезон. Звычайна праводзілі ў полі з мячом увесь вольны час і вярталіся дадому ў прыцемках. А вось зімой, калі “прыціскаў” мароз, усёй гурбой спяшаліся на каток, каб згуляць у хакей. Паколькі ў той час клюшак ні ў каго не было, загадзя рабілі іх самі з лазы. Вось так весела і актыўна прайшло маё дзяцінства!
Скончыўшы “васьмігодку”, Савелій перайшоў у Ракавіцкую школу, а па яе заканчэнні паспяхова паступіў у Гродзенскі тэхнікум фізічнай культуры. Не паспеў юнак з галавою акунуцца ў вучобу, як яго забралі служыць ва Узброеныя Сілы.
– Служыць давялося на флоце, – дзеліцца Савелій Іосіфавіч. – Спачатку паўгода правёў у “вучэбцы” ў Кранштаце, дзе асвоіў спецыяльнасць ракетчыка і навучыўся кіраваць зенітным ракетным комплексам “Аса-М”. Потым быў пераведзены ва Уладзівасток у Чырванасцяжны Ціхаакіянскі флот. Там трапіў у склад каманды навейшага дэсантнага карабля “Іван Рогаў”, аналагаў якому не існавала ў той час ва ўсім Савецкім Саюзе. Уявіце сабе махіну дліной 159 метраў, вышынёй 54 метры і шырынёй 22 метры. На борт змяшчалася 74 плаваючыя танкі, 4 верталёты і 800 чалавек марской пяхоты.
На гэтым цуда-караблі С.І. Пачабут здзейсніў дзве баявыя службы. Падчас першай ён “баразніў” прасторы Ціхага і Індыйскага акіянаў, а таксама Чырвонага мора, заходзіў ва В’етнамскі партовы горад Камрань, высаджваўся на астравах Дахлак і Сакотра.
– На нашым караблі налічваўся толькі адзін зенітны ракетны комплекс “Аса-М”, дый і той быў цалкам укамплектаваны зенітчыкамі, – расказвае наш герой. – Таму мне прыйшлося “перакавацца” ў рулявыя. І гэта аказалася не так складана, як падалося на першы погляд! Ніколі не думаў, што штурвал ад такога вялікага карабля амаль цалкам змесціцца ў мае далоні. На дзіва ў кіраванні машына аказалася вельмі паслухмянай і надзейнай. Я ўважліва слухаў каманды штурмана і прытрымліваўся вызначанага курсу.
Па вяртанні з баявой службы камандаванне адпусціла С.І. Пачабута дадому, каб той мог як след адпачыць. Наперадзе нашага земляка, які быў назначаны камандзірам аддзялення рулявых, чакалі сур’ёзныя выпрабаванні – усесаюзныя вучэнні “Захад-81”, якія ладзіліся ў 1981 годзе на Балтыцы.
– Бачылі б вы, наколькі маштабна ўсё праходзіла! – не хавае эмоцый Савелій Іосіфавіч. – Наш карабель “Іван Рогаў” быў асноўнай ударнай сілай, а побач плылі іншыя судны з дэсантам, рухаліся сотні плаваючых танкаў, над галовамі ляталі верталёты. За бездакорнае выкананне пастаўленых баявых задач я быў узнагароджаны медалём “За отличие в воинской службе” II ступені.
Не дзіва, што напярэдадні дэмабілізацыі камандаванне прапанавала С.І. Пачабуту застацца служыць на флоце. Аднак той адмовіўся: сваю жыццё Савелій Іосіфавіч па-ранейшаму жадаў звязаць са спортам. Таму, вярнуўшыся дадому, ён прадоўжыў вучобу ў Гродзенскім тэхнікуме фізічнай культуры. Пасля атрымання дыплома ў 1983 годзе быў размеркаваны на працу ў Мажэйкаўскую базавую школу.
– Да мяне тут часта мяняліся настаўнікі фізкультуры, што негатыўна адбівалася на спартыўных дасягненнях рабят, – прызнаецца наш суразмоўца. – Да прыкладу, у круглагадовай спартакіядзе сярод 8-гадовых школ, якіх у той час у раёне налічвалася звыш дваццаці, наша навучальная ўстанова займала 17 месца. Я прыклаў усе намаганні, каб выправіць сітуацыю, і ўжо на наступны год мы былі першымі. Пасля Мажэйкаўская базавая школа ў гэтых спаборніцтвах заўсёды перамагала і толькі два разы заняла другое месца.
Такіх высокіх вынікаў удавалася дабівацца таму, што Савелій Іосіфавіч умеў знайсці агульную мову з дзецьмі і запаліць у іх азарт. Да ўсяго на асабістым прыкладзе дэманстраваў, як трэба дабівацца пастаўленай мэты.
– Я ўдзельнічаў у прафсаюзных спаборніцтвах сярод настаўнікаў і стаў чэмпіёнам вобласці, – зазначае Савелій Іосіфавіч Пачабут. – Аб той перамозе мне нагадвае чайны сервіз, які атрымаў у падарунак. Прызнацца, і сёння ні дня не магу пражыць без спорту! Люблю займацца лёгкай атлетыкай, хадзіць на лыжах, страляць з пнеўматычнай вінтоўкі.
Сваё захапленне фізічнай культурай С.І. Пачабут умее перадаць вучням. Як вынік, ужо пяць яго выхаванцаў паспяхова скончылі спартыўную школу ў Навагрудку. Яшчэ дзвюх юных мажэйкаўскіх біятланістак там чакаюць трэнеры – Ксенію Іоч і Святлану Барысевіч.
– Трэба ўмець разгледзець талент кожнага падлетка і накіраваць яго ў правільнае рэчышча, – перакананы Савелій Іосіфавіч. – Тады і спартыўныя перамогі не прымусяць доўга чакаць! На жаль, сённяшняя моладзь у большасці сваёй аддае перавагу гаджэтам і сацсеткам, таму вельмі важна “выцягнуць” рабят на вуліцу, заахвоціць адпачываць актыўна. Толькі так можна выхаваць здаровае пакаленне!
Святло ў спартыўнай зале Мажэйкаўскай базавай школы не гасне і вечарам: сюды з задавальненнем прыходзяць пагуляць у валейбол дарослыя. І тады С.І. Пачабут выступае ў ролі суддзі. Аднак пасля спаборніцтваў заўсёды спяшаецца дадому, дзе яго чакае любімая жонка.
– Разам з Рэгінай Іосіфаўнай мы дастойна выхавалі двух сыноў - Аляксандра і Анатолія, – з гонарам зазначае Савелій Іосіфавіч. – Яны ўжо пайшлі з бацькоўскай хаты і абодва працуюць праваахоўнікамі. Часта завітваюць са сваімі сем’ямі да нас у госці. Калі прыязджаюць унукі Арсеній і Ілля, то спяшаюцца са мной у спартзалу, дзе праводзяць амаль цэлы дзень. А нядаўна на свет з’явілася і доўгачаканая ўнучка Мілена, і я прыкладу ўсе намаганні, каб у будучым яна таксама палюбіла спорт!
Аляксандр КАСПЯРЧУК.
Фота аўтара і з архіва С.І. ПАЧАБУТА.
Рундук (archive)
- июня 2023 (1)
- мая 2023 (7)
- апреля 2023 (5)
- марта 2023 (9)
- февраля 2023 (6)
- января 2023 (3)
- декабря 2022 (4)
- ноября 2022 (9)
- октября 2022 (10)
- сентября 2022 (27)
- августа 2022 (19)
- июля 2022 (10)
- июня 2022 (6)
- мая 2022 (3)
- апреля 2022 (11)
- марта 2022 (13)
- февраля 2022 (4)
- января 2022 (17)
- декабря 2021 (4)
- ноября 2021 (7)
- октября 2021 (6)
- сентября 2021 (8)
- августа 2021 (28)
- июля 2021 (4)
- июня 2021 (6)
- мая 2021 (5)
- апреля 2021 (9)
- марта 2021 (3)
- февраля 2021 (1)
- ноября 2020 (3)
Страницы
- 1
- 2
- 3
- 4
- далее ›
- шкентель »